من در پـنـاه چـشـم هایت سـرفـرازم            از این که آقـای منی بر خود بـنـازم

بـاشـد تـمــاشـایـی مـنـاجــات دل من            بـا نـم نـم گـریــه بـود راز و نـیــازم

شـد خـاکـسـاریِّ حـریـمـت آبــرویـم            خـاک کـف پـای تو شد مهـر نـمـازم

محراب قـلـبـم طاق ابــروی تو باشد            چشم انتظارت رو به صحرای حجازم

خانه خـرابم کرد این طـوفـان نـفـسم            بـایـد حـریــم تـازه ای در دل بسـازم

خواهم ز حق بین دعای عهد هر صبح            این جـان نـاقـابـل بـه راه تو بـبــازم

با این که من محتاج الطاف تو هستم            آقـا کـشـیـدی بـارها در عـشـق نـازم

می ترسم آقا گر کنی خالی تو پـشتـم            در جنگ با شیطان همه عشقم ببازم

آشــوب دل آرام می گـیـرد سـحـرها            تا در میان با تو نهم اسـرار و رازم

از داغ آن سـیـلـیِّ نــاحـق مــدیــنــه            آتش گرفته سینه در ســوز و گـدازم

زهرا صدا می زد میـان دود و آتش            اَینَ غیاث المنتظر؟ ای چـاره سازم!